2 Warszawska Dywizja Piechoty

2 Dywizja Piechoty
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1943
Rozformowanie	1956
Nazwa wyróżniająca	Warszawska
Patron	Henryk Dąbrowski
	Tradycje
Święto	1 września
Kontynuacja	2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana; 2 Brygada Zmechanizowana
	Dowódcy
Pierwszy	płk Antoni Siwicki
Ostatni	płk Zbigniew Ohanowicz
	Działania zbrojne
	przyczółek warecko-magnuszewski
	Organizacja
Numer	JW 1615
Dyslokacja	Częstochowa, Kielce
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	1 Korpus Polski w ZSRR; 1 Armia Polska w ZSRR; 1 Armia WP (do 1945); Łódzki OW (do 1946); Lubelski OW (do 1949); Krakowski OW (do 1951); 11 Korpus Piechoty(do 1952); 11 Korpus Armijny (do 1956)
Skład	4 pułk piechoty; 5 pułk piechoty; 6 pułk piechoty; 2 pułk artylerii lekkiej
	Odznaczenia

2 Warszawska Dywizja Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego (2 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Sformowana w Sielcach w 1943 roku^[3]. Weszła w skład 1 Armii WP. W sierpniu 1944 walczyła na przyczółku warecko-magnuszewskim. W styczniu 1945 uczestniczyła w walkach o Warszawę, przełamywała Wał Pomorski i wyszła pod Kamień Pomorski. Szlak bojowy zakończyła nad Łabą.

Sztab dywizji stacjonował pierwotnie w Kielcach, a potem w Częstochowie przy ul. Śląskiej. W 1956 rozformowana^[4]. Jej tradycje przejęła 7 Dywizja Piechoty przeformowująca się na zmechanizowany związek taktyczny.