Adam Wirtemberski

Adam Wirtemberski
Ilustracja
1805
Herb
Rodzina

Wirtembergowie

Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1792
Puławy

Data i miejsce śmierci

27 lipca 1847
Langenschwalbach

Ojciec

Ludwik Wirtemberski

Matka

Maria Wirtemberska

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej Order Zasługi Wojskowej (Wirtembergia) Order Fryderyka (Wirtembergia) Order Orła Złotego Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Leopolda (Austria) Order „Pour le Mérite” Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie) Broń Świętego Jerzego Polski Znak Honorowy (Virtuti Militari) Order Orła Białego Order Wierności (Badenia) Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Order Ernestyński (Saksonia) Kawaler Orderu Świętego Ludwika (Francja)

Adam Karol Wilhelm Stanisław Eugeniusz Paweł Ludwik Wirtemberski (ur. 16 stycznia 1792 w Puławach, zm. 27 lipca 1847 w Langenschwalbach) – generał brygady[1] Królestwa Polskiego, generał porucznik w Lejb-Gwardyjskim Pułku Huzarów Jego Wysokości i generał adiutant Mikołaja I[2]. Odszedł ze służby w 1840 i wyjechał do Niemiec.

Syn Ludwika Wirtemberskiego i Marii Czartoryskiej. Wychowany przez ojca na „polakożercę”, zabrany matce, twórczyni romantycznych Puław, po rozwodzie w 1793, gdy nie chciała mieć męża-zdrajcy ojczyzny.

Dowódca II brygady Ułanów Królestwa Kongresowego. W czasie powstania listopadowego dowodził wojskami rosyjskimi. Ostrzelał z armat pałac w Puławach, wypędzając matkę i babkę Izabelę Czartoryską z Flemingów i na osobisty rozkaz cara spakował 40 tys. tomów biblioteki puławskiej, wysyłając ją do Petersburga. Część zbiorów odbił oddział Piotra Langowskiego. Po upadku powstania listopadowego, za wierność Rosji, otrzymał część majątku matki m.in. dobra pilickie.

  1. Rocznik Woyskowy Królestwa Polskiego. 1830, s. 8–9.
  2. Kuryer Litewski nr 46. „Kuryer Litewski”. 46, 1833-04-19. Wilno. [dostęp 2014-03-22]. 

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in