1805 | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1792 |
Data i miejsce śmierci |
27 lipca 1847 |
Ojciec | |
Matka | |
Odznaczenia | |
Adam Karol Wilhelm Stanisław Eugeniusz Paweł Ludwik Wirtemberski (ur. 16 stycznia 1792 w Puławach, zm. 27 lipca 1847 w Langenschwalbach) – generał brygady[1] Królestwa Polskiego, generał porucznik w Lejb-Gwardyjskim Pułku Huzarów Jego Wysokości i generał adiutant Mikołaja I[2]. Odszedł ze służby w 1840 i wyjechał do Niemiec.
Syn Ludwika Wirtemberskiego i Marii Czartoryskiej. Wychowany przez ojca na „polakożercę”, zabrany matce, twórczyni romantycznych Puław, po rozwodzie w 1793, gdy nie chciała mieć męża-zdrajcy ojczyzny.
Dowódca II brygady Ułanów Królestwa Kongresowego. W czasie powstania listopadowego dowodził wojskami rosyjskimi. Ostrzelał z armat pałac w Puławach, wypędzając matkę i babkę Izabelę Czartoryską z Flemingów i na osobisty rozkaz cara spakował 40 tys. tomów biblioteki puławskiej, wysyłając ją do Petersburga. Część zbiorów odbił oddział Piotra Langowskiego. Po upadku powstania listopadowego, za wierność Rosji, otrzymał część majątku matki m.in. dobra pilickie.