Data i miejsce urodzenia |
ok. 1445 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
1505 |
Przyczyna śmierci |
zaraza |
Gatunki | |
Zawód |
Adam von Fulda (ur. ok. 1445 w Fuldzie, zm. w 1505 w Wittenberdze)[1][2][3] – niemiecki kompozytor i teoretyk muzyki okresu renesansu.
Studiował prawdopodobnie w południowych Niemczech[1] . Do ok. 1490 przebywał w zakonie benedyktynów w Vornbach, niedaleko Pasawy[2][3] .
W latach 1490–1498 pozostawał w służbie elektora saskiego księcia Fryderyka III Mądrego na dworze w Torgau jako śpiewak i kapelmistrz, a od 1492[3] lub 1494[1] także jako historiograf[1][2][3] .
W 1502 wykładał na nowo utworzonym Uniwersytetu w Wittenberdze. Zmarł w czasie zarazy w 1505.
W 1490 ukończył traktat De musica[3] , w którym opowiedział się za wokalizacją w stylu a cappella i podzielał poglądy Johannesa Tinctorisa w kwestii konsonansów i dysonansów[1] . Zwracał też uwagę na rozwój muzyki instrumentalnej i na różnice między wokalnym a instrumentalnym traktowaniem głosów[2]. Jego poglądy, zwłaszcza w dziedzinie teorii menzuralnej, wywarły znaczny wpływ m.in. na Sebastiana z Felsztyna[1] .