Aksamit (dawn. oksamit, łac. examitum, późnogr. heksámiton, „złożony z sześciu nici”, staro-franc. i niem. samit, Sammit[1]) – tkanina bawełniana z krótką okrywą włosową (bawełnianą, jedwabną lub wełnianą) uzyskiwana przez wprowadzenie między nitki osnowy i wątku dodatkowych nitek runowych w formie pętelek, które pozostawiono nierozcięte (aksamit pętelkowy) lub rozcinano (aksamit strzyżony)[2]. Produkuje się też aksamity, w których stosuje się obie te techniki.
Aksamity mogą być gładkie lub wzorzyste – wzory uzyskiwane są przez wzorzyste tkanie (tkanina żakardowa), zróżnicowanie wysokości włosa, zestawienie powierzchni z okrywą włosową i pętelkową, a także prasowanie, wytłaczanie, gofrowanie oraz drukowanie techniką sitodruku.
Aksamity wzorzyste z dodatkiem nitek metalowych nazywane są brokatami (altembasami).
Tkanina ta pochodzi z Indii, od XII w. była produkowana we Włoszech (Genua, Wenecja), a od końca XVII w. w Polsce[3].
Aksamitów używano początkowo na reprezentacyjne ubiory świeckie i stroje liturgiczne, od średniowiecza także na pokrycia mebli, zasłony, kapy[4].
Aksamit należy do grupy tkanin z okrywą włókienną, zwanych pluszami[3].