Aleksander Gieysztor

Aleksander Gieysztor

Aleksander Gieysztor (1995)
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1916 Moskwa
Data i miejsce śmierci	9 lutego 1999 Warszawa
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dzieje cywilizacji, historia średniowieczna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1942
Profesura	1949
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	członek rzeczywisty
Status PAU	członek czynny
Funkcja	Prezes PAN 1980–1983, 1990–1992
Doktor honoris causa Uniwersytet Paryski – 1976 Uniwersytet Adama Mickiewicza – 1990 Uniwersytet Jagielloński – 1996
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Dyrektor
Instytut	Historyczny UW
Okres spraw.	1955–1975
Dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie
Okres spraw.	1979–1991
Poprzednik	stanowisko utworzone
Następca	Andrzej Rottermund
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Aleksander Gieysztor, ps. „Borodzicz”, „Lissowski”, „Olicki”, „Walda” (ur. 4 lipca^?/17 lipca 1916 w Moskwie, zm. 9 lutego 1999 w Warszawie) – polski historyk mediewista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek Polskiej Akademii Nauk. Kawaler Orderu Orła Białego.

Uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej, szef Wydziału Biura Informacji i Propagandy AK, powstaniec warszawski, szef Biura Informacji i Propagandy Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj oraz Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość.

W latach 1955–1975 dyrektor Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1979–1991 dyrektor Zamku Królewskiego w Warszawie. W latach 1980–1983 i 1990–1992 prezes Polskiej Akademii Nauk. W latach 1986–1992 prezes Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1994 współzałożyciel Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku.

W drugiej połowie lat 60. współpracownik Departamentu I MSW (wywiadu) PRL. Od 1986 roku członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL, Wojciechu Jaruzelskim. W latach 1988–1990 członek, a od 1990 roku wiceprzewodniczący Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. W 1989 roku uczestnik obrad Okrągłego Stołu, formalnie wskazany przez stronę rządową, ale przy pełnym zaufaniu opozycji.