Ostrogski | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Aleksander Konstantynowicz Ostrogski herbu Ostrogski (ur. przed 1 lipca 1570 w Wiewiórce, zm. 13 grudnia 1603 roku[1] w Tarnopolu) − książę, wojewoda wołyński w latach 1593-1603[2], starosta perejasławski[1].
Najmłodszy syn Konstantyna Wasyla Ostrogskiego i Zofii z Tarnowskich, brat Janusza.
Urodził się w dobrach tarnowskich, wniesionych do rodziny przez matkę, która zmarła przy porodzie. Kształcił się na dworze ojcowskim w Ostrogu. W 1592 roku ożenił się z Anną z Kostków, która wniosła mu w posagu między innymi Jarosław, gdzie odtąd spędzał większość czasu. 6 maja 1593 roku został mianowany wojewodą wołyńskim, jako następca starszego brata Janusza. Prowadził zbliżoną do niego politykę prohabsburską, ale nigdy nie odszedł od religii prawosławnej i był przeciwny unii brzeskiej. W październiku 1596 r. wraz z ojcem stał na czele opozycji prawosławnej na synodzie w Brześciu.
Deputat na Trybunał Główny Koronny z województwa wołyńskiego w 1595, 1596, 1600 roku[3].
O granice swoich dóbr toczył ostre spory m.in. z Janem Tomaszem Drohojowskim, referendarzem koronnym, oraz Miękickimi[4].
Był wybrany prowizorem przez protestancko-prawosławną konfederację wileńską w 1599 roku[5].
Został pochowany w cerkwi prawosławnej w Ostrogu.