Aleksander Tarnawski

Aleksander Tarnawski
Upłaz, Wierch
Ilustracja
Aleksander Tarnawski (ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego)
major major
Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1921
Słocina

Data i miejsce śmierci

4 marca 2022
Gliwice

Przebieg służby
Lata służby

1939–1944

Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne
Armia Krajowa

Jednostki

1 Pułk Grenadierów Warszawy,
1 Pułk Pancerny (PSZ),
Okręg Nowogródek AK,
77 Pułk Piechoty AK

Stanowiska

oficer kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

laborant, asystent, adiunkt, starszy inżynier laboratoryjny

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Medal „Pro Patria”
Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Śląskiego

Aleksander Jan Michał Tarnawski ps. Upłaz, Wierch (ur. 8 stycznia 1921 w Słocinie, zm. 4 marca 2022 w Gliwicach[1]) – polski inżynier chemik, major Wojska Polskiego, oficer broni pancernej Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, cichociemny[2].

Studiował chemię na Uniwersytecie Lwowskim. Po wybuchu II wojny światowej służył w 1. Dywizji Grenadierów we Francji, następnie trafił do Wielkiej Brytanii, gdzie służył 16. Brygadzie Pancernej, a następnie w 1 Dywizji Pancernej. Przeszedł szkolenie w dywersji. Cztery miesiące później został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza w Chicheley. Skierowano go na staż w oddziałach brytyjskich. Następnie trafił do Sekcji Dyspozycyjnej Sztabu Naczelnego Wodza. 1 marca 1944 roku został mianowany podporucznikiem. Nocą z 16 na 17 kwietnia 1944, zrzucony do kraju w ramach operacji „Weller 12". Działał m.in. w okręgu AK Nowogródek.

Czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski.

Po zakończeniu wojny osiadł na Śląsku i zamieszkał w Gliwicach. W 2016 otrzymał Złotą Odznakę Honorową Za Zasługi Dla Województwa Śląskiego.

O jego losach powstała książka „Ostatni. Historia cichociemnego Aleksandra Tarnawskiego, pseudonim Upłaz”, autorstwa Michała Wójcika i Emila Marata. We wrześniu 2014 roku, w wieku 93 lat, wykonał w tandemie skok spadochronowy z żołnierzami jednostki specjalnej GROM z wysokości 2 tys. metrów. Był honorowym prezesem Fundacji im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej[2][3].

Zmarł w wieku 101 lat jako ostatni spośród cichociemnych[4]. Pośmiertnie awansowany na stopień pułkownika Wojska Polskiego oraz odznaczony Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości[5].

  1. Odszedł ostatni Cichociemny. Mjr Tarnawski "Upłaz" miał 101 lat [online], defence24.pl [dostęp 2022-03-04] (pol.).
  2. a b Ostatni cichociemny kończy dziś 100 lat [online], wiadomosci.onet.pl [dostęp 2021-01-08].
  3. Ostatni Cichociemny skończył 100 lat – Defence24 [online], www.defence24.pl [dostęp 2021-01-08].
  4. Adam Kielar, Zmarł ostatni żyjący cichociemny. Miał 101 lat [online], Polska Times, 4 marca 2022 [dostęp 2022-03-04] (pol.).
  5. Płk Aleksander Tarnawski, ostatni z Cichociemnych, spoczął w Bielsku-Białej [online], dzieje.pl [dostęp 2022-03-12] (pol.).

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in