Portret Andrzeja Nowickiego, obraz Żanety Antosik, 2016 r. | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 maja 1919 |
Data i miejsce śmierci |
1 grudnia 2011 |
profesor | |
Specjalność: filozofia, religioznawstwo | |
Alma Mater |
Uniwersytet Warszawski |
Doktorat |
1947 – filozofia |
Habilitacja |
1962 – filozofia |
Profesura |
1976 |
nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1952–1963 |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1963–1973 |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
1973–1991 |
Odznaczenia | |
|
Andrzej Rusław Fryderyk Nowicki (ur. 27 maja 1919 w Warszawie, zm. 1 grudnia 2011 tamże)[1] – polski filozof kultury, historyk filozofii i ateizmu, religioznawca, wykładowca akademicki (UW, UWr i UMCS), specjalista z zakresu filozofii włoskiego Oświecenia, koneser sztuki, dyplomata. Twórca systemu filozoficznego, który nazwał „ergantropijno-inkontrologicznym systemem filozofii spotkań w rzeczach”[potrzebny przypis]. Działacz ateistyczny, założyciel i prezes wielu organizacji laickich, wolnomyślicielskich i religioznawczych. Wolnomularz, w latach 1997–2001 wielki mistrz Wielkiego Wschodu Polski[2][3].