Animator do zrobienia każdej klatki przekształca nieznacznie obiekty – zmienia ich położenie względem nieruchomego tła lub innych animowanych obiektów (obiektem może być dowolny kształt linearny, płaski, albo przestrzenny). Po połączeniu klatek animowane obiekty wyświetlane w formie filmu sprawiają wrażenie ruchu. Jednym z prekursorów animacji, który przyczynił się do rozwoju techniki poklatkowej, był Léon Gaumont, który w roku 1900 uzyskał francuski patent na animację poklatkową[1], a w 1932 założona przez niego wytwórnia uzyskała patent międzynarodowy[2].
Poklatkowa technika realizacji to metoda rejestracji obrazu wykorzystywana głównie w klasycznym filmie animowanym oraz w filmach naukowych[3] (za jej pomocą rejestruje się np. wzrost roślin, ruch ciał niebieskich[4][5], zmiany zachodzące w organizmie; proces, który w rzeczywistości trwa kilka dni lub tygodni, zostaje skrócony do kilkudziesięciu sekund) i edukacyjnych[6].
↑DecauxD.ReneDecauxD., Moving picture machine, „United States Patent and Trademark Office” (US1856541A), 3 maja 1932, s. 1-5 [dostęp 2023-10-05](ang.).