Anna

Anna
Płeć

żeńskie

Znaczenie
Języki

hebrajski

Słowo

hebr. ‏חַנָּה‎ – „łaska”

Znaczenie

„pełna łaski, pełna wdzięku”

Alternatywne nazwy
Warianty obcojęzyczne

Ann, Anne, Άννα, Анна

Formy pochodne

Ania

Pokrewne imiona

Aneta, Anika, Anita, Hanna

Popularność

Anna – 1 072 616 osób w Polsce (1. miejsce wśród imion żeńskich i wśród wszystkich imion w Polsce); Hanna – 222 618 osób w Polsce (31. miejsce wśród imion żeńskich)[1]

Anna, Hanna (hebr. ‏חַנָּה‎ hannāh – „łaska”) – imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego, które tłumaczy się jako „pełna wdzięku, łaski”[2]. W Polsce imię Anna notowane jest od 1229 roku, zaś w formie Hanna – od 1311 roku[3], ze staropolskimi zdrobnieniami: Annusza, Hannula, Hannusza, Anica, Anka, Anuchna, Anula, Anulka, Anusza, Hanc(z)ka, Hania, Haniła(?), Hanka, Hanszka, Hanuchna, Hanula, Hanulka, Hanusza, Hanuszka, Hańka, Janka, Nuchna, Nutka[4]. Nagłosowe h- można wyjaśnić jako przydech przed samogłoską znajdującą się na początku imienia lub jako wyraz wpływów niemieckich[5]. Forma Hanna, jakkolwiek stała się imieniem nadawanym samodzielnie, w dalszym ciągu wraz z pochodnymi formami – również w czasach współczesnych – występuje jako spieszczenie imienia Anna. Inne formy pochodne: Anita, Aneta, Anika.

Anna jest najpopularniejszym imieniem w Polsce. Według stanu na styczeń 2024 roku imię to nosi 1 072 616 kobiet w Polsce[1], czyli 5,51% żeńskiej populacji kraju (ponad ) . Jest ono około 56% częstsze niż drugie co do popularności imię w Polsce – Piotr (689 313 osób). Ponadto Hanna w całej populacji Polek zajmowała w 2017 roku 46. miejsce (151 291 osób)[6].

Wśród imion nadanych nowo narodzonym dzieciom w 2017 roku Anna zajęła 19., a Hanna 6. miejsce wśród imion żeńskich[7].

Anna i Hanna imieniny obchodzą:

W niektórych kalendarzach możemy spotkać się także z datami takimi jak 5 stycznia, 12 stycznia oraz 18 października.

  1. a b Lista imion żeńskich w rejestrze PESEL stan na 19.01.2024 – imię pierwsze [online], Otwarte Dane.
  2. Jan Grzenia, Słownik imion, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002, ISBN 83-01-13741-X, OCLC 830306364.
  3. W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 1, z. 1 (A–Bierwołt), Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk 1965.
  4. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno–motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0.
  5. a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, ''[[Księga imion i świętych]]'', t. 1, Kraków: Wyd. WAM, 1997, ISBN 83-7097-271-3, OCLC 830132402.
  6. 100_najpopularniejszych_imion_bez_zgonow_18.01.2017_r. gov.pl. [dostęp 2018-02-11].
  7. Statystyka imion za 2017 rok – podsumowanie. Ministerstwo Cyfryzacji. [dostęp 2018-02-11].
  8. Santi e beati.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in