| ||
Data urodzenia |
w marcu 1731 | |
---|---|---|
Data śmierci | ||
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
29 września 1757[1] | |
Nominacja biskupia |
20 lipca 1778[1] | |
Sakra biskupia |
2 lutego 1779 | |
Odznaczenia | ||
Data konsekracji |
2 lutego 1779 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Antoni Maciej Sierakowski herbu Ogończyk[2] (ur. w marcu 1731, zm. 21 marca 1781[1] w Mojkowicach koło Płocka[3]) – prezydent Trybunału Głównego Koronnego w 1775 roku[4], rektor Domu Polskiego przy kościele Św. Stanisława w Rzymie (1759–1763), doktor prawa kanonicznego[5], duchowny katolicki.
Święcenia kapłańskie 29 września 1757 roku. Rektor polskiego kościoła św. Stanisława w Rzymie (1763). Był sekretarzem Rady Nieustającej i pisarzem wielkim koronnym. Od 20 lipca 1778 biskup inflancko-piltyński. W 1775 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6].