Antoni Zdrojewski

Antoni Józef Zdrojewski

Daniel, Nestor, Junosza, Ojciec

Antoni Zdrojewski (zdjęcie z 1945 roku)
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	26 marca 1900 Skorzewo
Data i miejsce śmierci	13 maja 1989 Paryż
Przebieg służby
Lata służby	1917–1947
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie Wojsko Polskie we Francji Francuskie Siły Wewnętrzne Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Armia Wielkopolska Polska Organizacja Walki o Niepodległość
Jednostki	66 Kaszubski Pułk Piechoty, 43 Pułk Strzelców Legionu Bajończyków, 16 Pomorski Pułk Artylerii Lekkiej, 2 Pułk Artylerii Lekkiej, Delegatura MON we Francji, Oddział Likwidacyjny PSZ we Francji
Stanowiska	Dowódca dywizjonu artylerii, Komendant POWN, Szef Delegatury MON
Główne wojny i bitwy	powstanie wielkopolskie, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa: wojna obronna, I bitwa o Francję, II bitwa o Francję
Późniejsza praca	Wielki Mistrz Najwyższego Zakonu Rycerskiego Świątyni Jerozolimskiej
Odznaczenia

Antoni Józef Zdrojewski, ps. „Daniel”, „Nestor”, „Junosza”, „Ojciec” (ur. 26 marca 1900 w Skorzewie na Kaszubach, zm. 13 maja 1989 w Paryżu) – oficer piechoty, artylerii i wojsk spadochronowych, komendant „pionu wojskowego” oraz spadochroniarz Akcji Kontynentalnej^[1], jeden z organizatorów polskiego ruchu oporu we Francji, pułkownik wojsk polskich.

W 1964, dekretem Prezydenta RP na Uchodźstwie Augusta Zaleskiego został generałem brygady.