Apokopa (gr. ἀποκοπή apokopḗ „odcięcie”, od ἀποκόπτω apokóptō „odcinać”)[1][2] – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub głosek w wygłosie (na końcu wyrazu)[3]. W szczególności dotyczy nieakcentowanych samogłosek, np. pol. tak ze staropolskiego tako. Współcześnie apokopa występuje m.in. w języku włoskim, w którym przymiotnik grande zostaje skrócony do gran, gdy występuje przed rzeczownikiem: Gran Bretagna[4]. Apokopa występuje również przy zapożyczaniu wyrazów: łac. octo → rum. opt (osiem). Odwrotnością apokopy jest paragoga.