Secesja, określana w Niemczech jako Jugendstil (styl młodzieżowy albo młody styl), jako styl architektoniczny miała tam swoją kulminację w latach 1895–1904.
Na rozwój secesji niemieckiej wpłynęły: brytyjski ruch Arts and Crafts, szkoła Glasgow (głównie za pośrednictwem architektury austriackiej) oraz prace działającego w Niemczech belgijskiego architekta Henry’ego van der Velde.
Po 1904 większość twórców secesji niemieckiej uznała styl za powierzchowny i zwróciła się stopniowo ku architekturze opartej na związkach funkcjonalnych. Ostatecznym zerwaniem ze stylem secesyjnym były dyskusje na zjeździe Werkbundu w Kolonii w 1914.
