zazwyczaj słabo spojona spoiwem żelazistym skała osadowa;
złożona głównie z ziaren kwarcu, miki i ziaren skaleni potasowych w ilości ponad 20% ogółu składników oraz ziarn litycznych;
zabarwienie najczęściej różowe, czerwonawe lub szare;
struktura gruboziarnista, stopień obtoczenia ziaren oraz selekcji niski;
może powstać w:
środowisku lądowym ze zwietrzeliny masywów granitoidów lub gnejsów bogatych w skalenie, w warunkach klimatu suchego lub zimnego. W takich warunkach zachodzi dezintegracja bez rozkładu chemicznego skaleni;
morzach przyległych do masywów granitowych lub gnejsowych mogą się tworzyć piaski arkozowe (zwłaszcza, gdy osady szybko się gromadzą i nie są przerabiane przez fale);
tworzeniu się arkoz sprzyja krótki transport, gdyż w czasie dłuższego transportu skalenie mogą ulec roztarciu i rozkładowi.
W Polsce występuje m.in. pod Krakowem tzw. arkoza kwaczalska (nazwa od miejscowości Kwaczała w gminie Alwernia) – powstała na lądzie w warunkach klimatu suchego.