Artemida

Ten artykuł dotyczy bogini z mitologii greckiej. Zobacz też: Artemida – miasto.

Ten artykuł należy dopracować:

od 2023-02 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2023-02 → usunąć pustosłowie.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Artemida

Ἄρτεμις

bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności, płodności, niosąca pomoc rodzącym kobietom, księżyca i śmierci
Artemida z Luwru – rzymska kopia rzeźby Leocharesa
Występowanie	mitologia grecka
Atrybuty	łuk, strzały i kołczan
Siedziba	Olimp
Teren kultu	starożytna Grecja
Odpowiednik	Hekate, Diana (rzymski), Dziewanna (zachodniosłowiański), Dziwica (łużycki), Artume(inne języki) (etruski)
Rodzina
Ojciec	Zeus
Matka	Leto
Rodzeństwo	Apollin (brat-bliźniak)
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Cytaty w Wikicytatach

Artemida, Artemis; stgr. Ἄρτεμις Ártemis, łac. Diana) – w mitologii greckiej bogini łowów, zwierząt, lasów, gór i roślinności; wielka łowczyni.

Artemidę uznawano za boginię księżyca i śmierci. Ze względu na związek między obrotami księżyca a przypływami i odpływami morza, Artemidę zaczęto uważać za bóstwo opiekuńcze rybaków.

Jej atrybutami były łuk, strzały i kołczan, a ulubionym zwierzęciem łania. Była córką Zeusa i Latony, siostrą bliźniaczką Apollina. Należała do grona 12 bogów olimpijskich. Bogini-dziewica^[1].

Ulubionym zajęciem bogini było przemierzanie nocą dzikich górskich dolin, kotlin, gajów i lasów. Podróżowała zawsze w towarzystwie wiernych jej nimf. Jej obecność najbardziej odczuwano w pobliżu rzek i źródeł, w okolicach podmokłych i bagiennych. Uważano, że to podczas księżycowych nocy bezpieczniejsi są podróżni i trzody – Artemida była bowiem postrachem dla groźnych zwierząt. Jej ukochanym terenem łowieckim była Arkadia – dziewicza kraina wzgórz i zalesionych kotlin. Bliźniacza więź z Apollem, a także afirmacja życia spowodowały, że uznano ją za wielką miłośniczkę tańca i muzyki.

Jej ulubionym napojem była woda źródlana, którą ceniła wyżej niż ambrozję. Uwielbiała także mięso pieczone na ogniu.

Utożsamiano ją z rzymską boginią Dianą oraz z małoazjatycką boginią księżyca i śmierci, Hekate. W badaniach współczesnych utożsamiono z nią staropolską Dziewannę oraz łużycką Dziwicę^[2][3].