August Emil Fieldorf

August Emil Fieldorf

Weller, Jordan, Nil

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	20 marca 1895 Kraków, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	24 lutego 1953 Warszawa, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1914–1945
Siły zbrojne	C. K. Armia Wojsko Polskie Armia Krajowa
Formacja	Legiony Polskie Korpus Ochrony Pogranicza
Jednostki	1 Pułk Piechoty 7 Pułk Piechoty 5 Pułk Piechoty 5 Pułk Piechoty Legionów 1 Pułk Piechoty Legionów 1 Dywizja Piechoty Legionów Batalion KOP „Troki” Pułk KOP „Wilno” 51 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych
Stanowiska	dowódca sekcji, dowódca plutonu, dowódca kompanii, dowódca batalionu, kwatermistrz pułku, inspektor wf i pw, zastępca dowódcy pułku, dowódca pułku, dowódca Kedywu AK, zastępca komendanta głównego AK, dowódca „NIE”
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka (walki o Wilno, bitwa białostocka, Bitwa Warszawska) II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

August Emil Fieldorf, ps. „Weller”, „Jordan”, „Nil” (ur. 20 marca 1895 w Krakowie, zm. 24 lutego 1953 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał brygady Polskich Sił Zbrojnych.

Żołnierz Legionów Polskich, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP, uczestnik bitew I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej w 1939, następnie organizator i dowódca Kedywu Armii Krajowej oraz zastępca Komendanta Głównego Armii Krajowej, w 1940 pierwszy emisariusz Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie i Naczelnego Wodza do kraju, następnie komendant organizacji "NIE". Oskarżony, skazany na karę śmierci i stracony przez władze komunistyczne Polski Ludowej, zrehabilitowany w 1989 roku. Kawaler Krzyża Złotego i Krzyża Srebrnego Orderu Virtuti Militari, pośmiertnie odznaczony Orderem Orła Białego.