Autonomia Galicji – nazwa całości praw społeczno-politycznych, które Galicja uzyskała w latach 1869–1873[potrzebny przypis], wskutek ugody austriacko-polskiej. Wspomniane prawa to m.in. wprowadzenie języka polskiego w 1869 roku jako urzędowego do administracji i sądownictwa Galicji oraz powołanie urzędu ministra ds. Galicji w 1871 roku.
Do lat 60. XIX wieku była to zwykła prowincja Cesarstwa Austrii, dopiero po 1860 podjęto starania o nadanie autonomii Galicji, nie tylko politycznej, ale i kulturalnej. Tę ostatnią uzyskano ostatecznie po roku 1867.