Autosan H7

Autosan H7-10
Autosan H7-20

Autosan H7-10.05
Dane ogólne
Producent	Autosan-Bussan (2000–2002) Autosan (2002–2006)
Premiera	1999
Lata produkcji	2000–2006
Miejsce produkcji	Sanok
Dane techniczne
Typy nadwozia	Autobus klasy mini
Układ drzwi	0-1-0 0-1-1 0-2-1 (H7-20)
Liczba drzwi	1 2
Wysokość podłogi	720 mm
Szerokość drzwi	800 mm (H7-10 Traper) 1220 – 760 mm (H7-20 Trafic)
Silniki	1) Iveco 8040.45 2) Iveco 8040SRC21 3) Iveco F4AE0482 4) Andoria 4CT107 5) MMZ 245.9-337
Moc silników	1) 100 kW (136 KM) 2) 100 kW (136 KM) 3) 110 kW (150 KM) 4) 77 kW (105 KM) 5) 100 kW (136 KM)
Skrzynia biegów	1) TS5-40 2) Iveco 2845.5 3) Iveco 2855.01
Liczba przełożeń	1) 5 2) 5 3) 6
Długość	7152 mm 7353 mm (od 2001)
Szerokość	2280 mm 2376 mm (od 2001)
Wysokość	2792 mm 2845 mm (od 2001)
Masa własna	5100 kg (H7-20 Trafic) 5300 kg (H7-10 Traper)
Masa całkowita	7700 kg (H7-10.01) 8800 kg (H7-10 Traper) 8900 kg (Trafic)
Rozstaw osi	4100 mm
Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	35 (H7-10) 38 (H7-20.01) 50 (H7-20 Trafic)
Liczba miejsc siedzących	28 (H7-10) 20 (H7-20.01) 18 (H7-20 Trafic)
Informacje dodatkowe
ABS	Tak
ASR	Opcja
EBS	Nie
ESP	Nie
Klimatyzacja	Opcja
Multimedia w Wikimedia Commons

Autosan H7 – seria autobusów miejskich, międzymiastowych oraz specjalnych klasy mini, zaprezentowana w 1999 roku, a produkowana seryjnie w latach 2000–2006, początkowo przez spółkę Autosan-Bussan, a następnie przez przedsiębiorstwo Autosan w Sanoku.

Rodzina H7 zastąpiła w ofercie producenta wdrożone do produkcji seryjnej w 1992 roku autobusy serii H6, których koncepcja i konstrukcja stanowiły podstawę do opracowania pierwszych wersji modelu Autosan H7, produkowanych w latach 2000–2001. W 2001 roku znacząco zmodernizowano tę serię pojazdów, zastosowano nowe nadwozie oraz wprowadzono zmiany konstrukcyjne w układzie jezdnym i napędowym. Produkcję ostatnich odmian tej serii zakończono w 2006 roku, wraz z wprowadzeniem do oferty nowej rodziny autobusów klasy mini Autosan Solina. W nowych pojazdach zastosowano całkowicie odmienne rozwiązania konstrukcyjne, zamiast podwozia podłużnicowo-kratownicowego wykorzystano podwozie ramowe lekkiego samochodu ciężarowego Mercedes-Benz Vario. Pomimo istotnych różnic technicznych aż do końca 2010 roku modele serii Solina nosiły oznaczenie H7, w przypadku wersji międzymiastowej H7-10MB Solina, a w odmianie miejskiej H7-20MB Solina LE/Solina City. Ostatecznie produkcję modeli Solina/Solina City zakończono w 2011 roku. Ich następcą została kolejna generacja małych autobusów Autosan Wetlina.