bóg sprawiedliwości, czystości i dobra | |
Inne imiona |
Baldr, Balder |
---|---|
Występowanie | |
Atrybuty |
Statek Hringhorni, Pierścień Draupnir[1] |
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Rodzeństwo | |
Dzieci |
Baldur (również Baldr, Balder) – w mitologii nordyckiej syn Odyna i Frigg, małżonek bogini Nanny, ojciec Forsetiego[2]; symbol dobra, piękna i mądrości.
Był ulubieńcem wszystkich bogów. W Asgardzie miał własny dwór zwany Breidablik.
Gdy Baldura zaczęły nękać sny o śmierci, zaniepokojona Frigg kazała złożyć przysięgę wszystkim istotom i rzeczom na świecie, że nie uczynią Baldurowi krzywdy. Zapomniała jednak poprosić o przysięgę jemiołę. Wykorzystał to Loki, który wręczył ślepemu bratu Baldura, Hodurowi, strzałę wykonaną z jemioły, którą ten cisnął w brata. W oswobodzeniu Baldura z mocy bogini śmierci Hel przeszkodził bogom Loki. Zostało przyrzeczone, że Baldur powróci do żywych, jeśli wszystko, co istnieje na świecie, zapłacze z powodu jego odejścia. Nie został wskrzeszony, gdyż olbrzymka Thökk, której postać przybrał Loki, nie przyłączyła się do żałoby.
Po Ragnaröku zmartwychwstanie wraz z Hödem i zapanuje nad światem.