Bark – w dawnej fortyfikacji bok dzieła obronnego. W przypadku fortów łączy czoło z szyją, przeważnie zaopatrzony w stanowiska do prowadzenia ognia flankującego międzypole, np. bark bastionu czy bark lunety[1].
- ↑ Ryszard Henryk Bochenek 1000 słów o inżynierii i fortyfikacjach, wyd. 1989, s. 17