Back بينيديكت أرنولد Arabic Benedikt Arnold Azerbaijani Бенедикт Арнолд Bulgarian Benedict Arnold Catalan Benedict Arnold Czech Benedict Arnold Danish Benedict Arnold German Benedict Arnold English Benedict Arnold Spanish Benedict Arnold Basque
 Benedict Arnold (1776) | |
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1741 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| |
Benedict Arnold V (ur. 14 stycznia 1741 w Norwich, Connecticut, zm. 14 czerwca 1801 w Londynie) – kupiec z Connecticut, który walczył w amerykańskiej wojnie o niepodległość w stopniu generała Armii Kontynentalnej.
W Stanach Zjednoczonych Arnold znany jest przede wszystkim ze swojej zdrady i spisku, w wyniku którego miało dojść do poddania wojskom brytyjskim amerykańskiego fortu w West Point w stanie Nowy Jork. Spisek został wykryty. Zdrada była ogromnym ciosem dla sprawy Amerykańskiej Rewolucji, zwłaszcza że Benedict Arnold uważany był za jednego z najlepszych generałów amerykańskich i lidera w Armii Kontynentalnej. Jego imię stało się synonimem zdrady.
Generał Arnold wyróżniał się już od początku trwania wojny. Jego zdolności dowódcze i odwaga przyczyniły się do wielu zwycięstw:
- zajęcie Fortu Ticonderoga w 1775
- inwazja na brytyjską Kanadę w 1775
- zwycięstwo w bitwie o wyspę Valcour na jeziorze Champlain w 1776
- bitwy pod Danbury i Ridgefield w Connecticut (został po nich awansowany do stopnia generała majora)
- bitwa pod Saratogą w 1777
Mimo sporych sukcesów pomijano go przy awansach, podczas gdy inni generałowie zbierali pochwały za sukcesy będące w dużej części jego zasługą[1]. Jednocześnie jego polityczni wrogowie oskarżali go o korupcję. Pogłębiająca się frustracja oraz coraz większe długi (Arnold żył bardzo rozrzutnie) doprowadziły go do zdrady. W lipcu 1780 roku objął dowództwo w placówce West Point z zamiarem poddania jej Brytyjczykom. Jego plany zostały wykryte, gdy Amerykanie złapali brytyjskiego majora Johna André z dokumentami świadczącymi o spisku.
Wiadomości o schwytaniu André dotarły do Arnolda. Postanowił uciec na stronę brytyjską w dół rzeki Hudson, używając statku, slupa wojennego o nazwie „Vulture”. Umknął pościgowi wysłanemu przez generała Waszyngtona, który pojawił się w Forcie West Point natychmiast po otrzymaniu wiadomości o zdradzie. Arnold za swoje zasługi otrzymał w wojsku brytyjskim stopień generała brygady (ang. Brigadier General) i 6000 funtów. Jednak dowództwo brytyjskie nigdy nie miało do niego pełnego zaufania[2].
Na wiosnę 1782 roku Arnold opuścił szeregi armii i przeprowadził się do Londynu ze swoją drugą żoną Margaret „Peggy” Shippen Arnold. Został dobrze przyjęty przez króla Jerzego III i torysów, natomiast Wigowie wyrazili dezaprobatę wobec jego osoby. W 1787 roku wrócił do Ameryki i wraz z synami Richardem i Henrym wznowił działalność kupiecką w Saint John w Nowym Brunszwiku. Powrócił jednak na stałe do Londynu w 1791 roku.
Żył wystarczająco długo, by zacząć żałować swojej zdrady. Na łożu śmierci miał powiedzieć: „Dajcie mi umrzeć w moim starym mundurze, w którym walczyłem. Niech Bóg mi wybaczy, że włożyłem inny."