Bentos (gr. βένθος bénthos – „głębina”)[1][2] – zespół organizmów zwierzęcych związanych z dnem środowisk wodnych (słonych i słodkich, stojących i płynących), w tym także związanych z rozmaitymi strukturami obecnymi na dnie, a więc roślinami (fauna naroślinna), glonami, kamieniami (fauna nakamienna), szczątkami antropogenicznymi.
Skład gatunkowy i liczebność bentosu zależą od różnorodnych czynników biotycznych i abiotycznych – m.in. rodzaju zbiornika (słono- lub słodkowodny), głębokości dna, warunków pokarmowych, tlenowych, świetlnych (wpływ na fitobentos), ruchliwości wód, oraz eksploatacji przez drapieżców itp. Pojęcie to wprowadził Ernst Haeckel, obejmując nim organizmy ze wszystkich grup taksonomicznych[3]. Obecnie część bentologów zawęża to pojęcie do zoocenoz dennych określanych też jako zoobentos, ale wyróżniane są również będący obiektem badań hydrobotaniki fitobentos budowany przez protisty roślinopodobne i rośliny oraz bakteriobentos[4][5]. Niektóre organizmy zasadniczo bentosowe mogą być odrywane od dna i wchodzić w skład tychoplanktonu.