Południowe wejście | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Zarządca | |
Data otwarcia |
1996–1998 (poprzednie dworce 1871, 1910, stacja metra 1984) |
Poprzednie nazwy |
Spandau Lehrter Bahnhof, Spandau Vorortbahnhof, Spandau West, Berlin-Spandau West |
Dane techniczne | |
Liczba peronów | |
Liczba krawędzi peronowych |
4 + 2 SKM + 4 metra (w tym 2 nieczynne) |
Kasy |
Reisezentrum |
Linie kolejowe | |
| |
Położenie na mapie Niemiec | |
Położenie na mapie Berlina | |
52°32′05″N 13°11′45″E/52,534722 13,195833 | |
Strona internetowa |
Berlin-Spandau – dworzec kolejowy w berlińskiej północno-zachodniej dzielnicy Spandau, obsługujący pociągi dalekobieżne, regionalne oraz szybkiej kolei miejskiej S-Bahn. Z dworcem połączona jest stacja metra o nazwie Rathaus Spandau. Dworzec jest tymczasowo stacją końcową kolei miejskiej, która zostanie w przyszłości przedłużona w kierunku zachodnim. Przed dworcem znajduje się jeden z największych dworców autobusowych Berlina, na którym zatrzymują się trzy linie regionalne i dziesięć miejskich, w tym niektóre kursujące z bardzo dużą częstotliwością.
Dworzec posiada sześć krawędzi peronowych przy trzech peronach nakrytych przeszkloną halą peronową. Poza halą przebiega jeden towarowy tor przelotowy. Współczesny dworzec powstał w latach 1996–1998 wedle planów biura architektonicznego gmp bez zatrzymywania przelotowego ruchu kolejowego. Projekt hali w formie przeszklonych kolebkowych przekryć, nakrywających perony na pełnej długości 432 m, nawiązuje do klasycznej architektury dworców, jednocześnie wykorzystując nowoczesne elementy. Przejście podziemne pod dworcem równoległe do ulicy Am Bahnhof Spandau stanowi poza halą wejściową dojście do peronów od Klosterstraße.
Szesnastometrowej szerokości hala wejściowa wydaje się już obecnie zbyt mała. Ze względu na planowane wówczas na pobliskim terenie dawnego dworca towarowego centrum handlowe Spandau Arcaden zdecydowano się na stosunkowo niewielką powierzchnię handlową. Dodatkowo ograniczeniem przy planowaniu dworca była rezerwa terenu dla kolei magnetycznej Transrapid, planowanej wówczas między Berlinem i Hamburgiem (obecnie zrezygnowano z niej), stąd też bardzo wąskie wyjścia na perony.