Biblizmy – wyrazy i połączenia wyrazowe mające swoje korzenie w Biblii[1]. W znaczeniu przenośnym funkcjonują w charakterze środka językowo-stylistycznego, m.in. w stylu artystycznym i potocznym[2]. Jako melioratywa bądź pejoratywa wyrażają zróżnicowany stosunek osoby mówiącej do otoczenia[2]. Zastosowanie w tekście bliblizmów czyni go przeważnie bardziej podniosłym i nadaje wypowiedzi charakter książkowy[1]. Niekiedy biblizmy ulegają leksykalizacji bądź zyskują nacechowanie potoczne, przez co ich związek z przekazami religijnymi przestaje być odczuwany w języku codziennym[2], por. pol. cham[1], słow. bohužiaľ („niestety”)[2].
To samo wyrażenie może pojawić się w Piśmie Świętym w różnych księgach, dlatego podana lokalizacja jest orientacyjna. W językach polskim i czeskim biblizmy utrwaliły się na ogół w postaci ze starszych przekładów biblijnych[3]. W przypadku polszczyzny pochodzą one zwykle z tłumaczenia Wujka[3].