Biblizmy

Biblizmy – wyrazy i połączenia wyrazowe mające swoje korzenie w Biblii[1]. W znaczeniu przenośnym funkcjonują w charakterze środka językowo-stylistycznego, m.in. w stylu artystycznym i potocznym[2]. Jako melioratywa bądź pejoratywa wyrażają zróżnicowany stosunek osoby mówiącej do otoczenia[2]. Zastosowanie w tekście bliblizmów czyni go przeważnie bardziej podniosłym i nadaje wypowiedzi charakter książkowy[1]. Niekiedy biblizmy ulegają leksykalizacji bądź zyskują nacechowanie potoczne, przez co ich związek z przekazami religijnymi przestaje być odczuwany w języku codziennym[2], por. pol. cham[1], słow. bohužiaľ („niestety”)[2].

To samo wyrażenie może pojawić się w Piśmie Świętym w różnych księgach, dlatego podana lokalizacja jest orientacyjna. W językach polskim i czeskim biblizmy utrwaliły się na ogół w postaci ze starszych przekładów biblijnych[3]. W przypadku polszczyzny pochodzą one zwykle z tłumaczenia Wujka[3].

  1. a b c Dorota Zdunkiewicz-Jedynak, ABC stylistyki, [w:] Mirosław Bańko (red.), Polszczyzna na co dzień, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 33–96, ISBN 978-83-01-14793-8, OCLC 123970553 [dostęp 2020-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-15], patrz s. 75.
  2. a b c d Mistrík 1993 ↓, s. 89–90.
  3. a b Teresa Zofia Orłoś, Czeskie i polskie biblizmy z imionami własnymi ze Starego Testamentu, [w:] Vera Mitrinović (red.), Język, literatura i kultura Słowian dawniej i dziś – III: linguaria, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2001, s. 159–168, ISBN 978-83-232-1119-8, OCLC 52454861 [dostęp 2020-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-15], patrz s. 164.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in