Bieszczadzki Park Narodowy

Bieszczadzki Park Narodowy

Połoniny
park narodowy
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Położenie	pow. bieszczadzki i leski
Mezoregion	Bieszczady Zachodnie
Data utworzenia	1973
Akt prawny	Dz.U. z 1973 r. nr 31, poz. 179
Powierzchnia	292,02 km²
Ochrona	ścisła 20 336,3 ha czynna 8785,0 ha krajobrazowa 80,9 ha[1]
Odwiedzający	388 tys. (2015)[2]
Dyrekcja	Ustrzyki Górne 19, 38-713 Lutowiska
Położenie na mapie Polski Bieszczadzki Park Narodowy
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Bieszczadzki Park Narodowy
49°06′45″N 22°39′53″E/49,112500 22,664722
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Bieszczadzki Park Narodowy – jeden z 23 polskich parków narodowych położony w Bieszczadach Zachodnich. Utworzony w 1973 roku. W 1992 roku stał się częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”. Od 2021 roku 11% powierzchni parku wpisane jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[3]. Jest trzecim co do wielkości parkiem narodowym na terenie Polski i największym parkiem narodowym w polskich górach.

Bieszczadzki Park Narodowy zajmuje południowo-wschodnią część województwa podkarpackiego. Na jego obszarze leży także najbardziej na południe wysunięty punkt Polski, położony przy granicy z Ukrainą, szczyt Opołonek (1028 m n.p.m.). Siedziba Dyrekcji Parku mieści się w Ustrzykach Górnych. Gatunkiem „herbowym” Bieszczadzkiego Parku Narodowego jest ryś.

Powierzchnia Bieszczadzkiego Parku Narodowego wynosi obecnie 292,02 km². Jego otulinę stanowią Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy i Park Krajobrazowy Doliny Sanu.