Binding

Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Binding – tłumaczone w żargonie muzycznym jako „ożyłkowanie”, odnosi się do różnego rodzaju instrumentów strunowych.

W zależności od producenta i technologii jest to taśma o szerokości od 2 do 6 milimetrów i grubości od 1 do 3 mm, wklejana w zafrezowane w płycie wierzchniej i spodniej instrumentu rowki. W drogich lutnicznych instrumentach binding wykonuje się z wysokich gatunkowo drewien, mających tendencję do „mienienia się” w świetle - jawor falisty, klon tygrysi, snakewood, etimoe. W tańszych instrumentach jest to PVC lub inne tworzywa sztuczne.

W warunkach warsztatowych jest to bardzo precyzyjna i trudna praca, dlatego też nierzadko wiąże się ze sporymi dopłatami do instrumentu.