Biomonitoring

Biomonitoring, monitoring biologiczny, monitoring przyrodniczy – działania polegające na obserwowaniu i ocenie stanu oraz zachodzących zmian w ekosystemach, składnikach różnorodności biologicznej i krajobrazowej, w tym typach siedlisk przyrodniczych, populacjach i gatunkach, a także służące ocenie skuteczności stosowanych metod ochrony przyrody^[1]. W szerszym znaczeniu biomonitoring określany jest jako działania służące ocenie stanu środowiska za pomocą bioidentyfikatorów. W takim ujęciu monitoring biologiczny ma na celu nie tylko ocenę stanu środowiska przyrodniczego (organizmów żywych i ekosystemów), ale też innych parametrów środowiska, w szczególności stopnia zanieczyszczenia powietrza i wód^[2].

W związku z wdrażaniem przez różne społeczeństwa działań w zakresie ochrony zasobów naturalnych i różnorodności biologicznej, informacja o stanie środowiska jest niezbędna dla formułowania odpowiednich celów i zadań do realizacji. Monitoring przyrodniczy jest w związku z tym nieodzownym składnikiem wszelkiego rodzaju przedsięwzięć w zakresie ochrony i gospodarowania zasobami naturalnymi^[3]. Monitoring skutków oddziaływania zagrożeń i rezultatów zarządzania obszarami poddanymi ochronie jest zasadniczym elementem jakiegokolwiek planu zarządzania takich obszarów^[4]. Jego realizację wymuszają przepisy prawne krajowe i w warunkach europejskich także unijne. Biomonitoring jest wykorzystywany w szerokim zakresie w wielu krajach zachodniej Europy i w USA^[5], w Polsce jego znaczenie i zakres stosowania wyraźnie wzrósł po wejściu do Unii Europejskiej.