Bitwa morska w Zatoce Naulochus

Bitwa morska w Zatoce Naulochus

Wojna Oktawiana z Sekstusem Pompejuszem 38–36 p.n.e.
Denar z podobizną Sekstusa Pompejusza
Czas	3 września 36 p.n.e.
Miejsce	Naulochus, Sycylia
Terytorium	Sycylia
Wynik	decydujące zwycięstwo floty Oktawiana
Strony konfliktu
flota Sekstusa Pompejusza flota Oktawiana Augusta
Dowódcy
Sekstus Pompejusz Marek Wipsaniusz Agrypa
Siły
300 jednostek 300 jednostek
Straty
28 okrętów zatopionych, 17 jednostek ocalonych, reszta zdobyta przez przeciwnika 3 okręty
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
38,250000°N 15,650000°E/38,250000 15,650000

Bitwa morska w Zatoce Naulochus (Naulochos) – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 36 p.n.e. w trakcie wojny Oktawiana z Sekstusem Pompejuszem (38–36 p.n.e.). W jej wyniku flota Oktawiana dowodzona przez Marka Wipsaniusza Agrypę rozbiła flotę Sekstusa Pompejusza.

Sekstus Pompejusz był ostatnim znaczniejszym przeciwnikiem militarnym II triumwiratu, utworzonego po śmierci Cezara przez Oktawiana, Marka Antoniusza oraz Marka Emiliusza Lepidusa. Kontrolował on Sycylię i uniemożliwiał swojemu przeciwnikowi dostawy ziarna do Rzymu.

W roku 38 p.n.e. doszło do zawarcia chwilowego porozumienia pomiędzy triumwirami a Pompejuszem. Ten ostatni nie zrezygnował jednak z blokady. Wówczas to w roku 36 p.n.e. Agrypa na czele swojej floty skierował się przeciwko niemu, po czym pokonał go w bitwie morskiej pod Mylae, a następnie w rozstrzygającej bitwie w Zatoce Naulochus. Sekstus Pompejusz zebrał całą flotę przy północno-zachodnim wybrzeżu Sycylii. Do starcia doszło 3 września 36 p.n.e. i w jego wyniku Sekstus Pompejusz utracił praktycznie całą flotę i możliwość kontynuowania wojny. Uciekł z 17 okrętami na wschód, a 8 jego legionów przeszło na stronę Lepidusa, reszta trafiła do Oktawiana^[1].

To ostatnie zwycięstwo wzmocniło politycznie Oktawiana w kręgu triumwirów, któremu udało się jeszcze wyłączyć z polityki Lepidusa. W tej sytuacji jego jedynym przeciwnikiem w walce o władzę pozostał Antoniusz.