Bitwa pod Arras (1940)

Ten artykuł dotyczy bitwy stoczonej w 1940 roku. Zobacz też: inne bitwy pod Arras.

Bitwa pod Arras (1940)

II wojna światowa, front zachodni, kampania francuska
Czas	21 maja 1940
Miejsce	Arras
Terytorium	Francja
Wynik	zwycięstwo Niemców
Strony konfliktu
III Rzesza  Wielka Brytania  Francja
Dowódcy
Erwin Rommel Harold Franklyn
Siły
5000–10 000 żołnierzy, ok. 225 czołgów 15 000 żołnierzy, 74 czołgi
Straty
300 zabitych i rannych, 400 wziętych do niewoli, 32 czołgi zniszczone (tylko w 7 Dywizji Pancernej) ok. 100 zabitych i rannych, 200 wziętych do niewoli, 50 czołgów zniszczonych
Położenie na mapie Francji miejsce bitwy
50°15′N 2°42′E/50,250000 2,700000

Bitwa pod Arras – starcie zbrojne stoczone 21 maja 1940 r. podczas kampanii francuskiej w czasie II wojny światowej. Po niemieckiej inwazji na Niderlandy 10 maja siły francuskie i brytyjskie wkroczyły do Belgii. Niemiecki plan Fall Gelb przekształcił się w szereg operacji odwracających uwagę sił alianckich w Holandii i Belgii, z głównym natarciem prowadzonym przez Ardeny. Jednostki niemieckie przekroczyły Mozę, nie czekając na posiłki w bitwie pod Sedanem i zamiast umocnić przyczółki na zachodnim brzegu, Niemcy rozpoczęli posuwanie się doliną Sommy w kierunku kanału La Manche.

Alianci zostali zaskoczeni tym posunięciem, a ich próby odcięcia wysuniętych szpic wojsk pancernych nieprzyjaciela we Francji przerodziły się w sporadyczne, nieskoordynowane kontrataki, które nigdy nie osiągnęły wystarczającej koncentracji sił, aby odnieść sukces, ponieważ główne armie alianckie znajdowały się wtenczas w Belgii. Ofensywa pod Arras została zaplanowana przez Brytyjczyków i Francuzów w celu zmniejszenia nacisku na garnizon brytyjski w tym mieście i nie była skoordynowana z atakiem Francuzów na niemiecki „korytarz pancerny” z południa.

Ograniczona dostępnymi siłami, anglo-francuska ofensywa została rozpoczęta przez niewielkie, mieszane oddziały brytyjskich i francuskich czołgów oraz piechoty, które ruszyły do ataku na południe od Arras. Początkowo alianci zdobyli zamierzone cele pierwszego etapu ofensywy i rozproszyli wiele niemieckich jednostek, ale po pokonaniu 10 km zostali zmuszeni do wycofania się, aby uniknąć okrążenia po zapadnięciu zmroku. Atak zakończył się niepowodzeniem, ale miał nieproporcjonalny do swojej skali wpływ na zachowanie Adolfa Hitlera i Oberkommando der Wehrmacht.

Zaniepokojenie kolejnymi anglo-francuskimi kontratakami na korytarz pancerny przed dogonieniem wysuniętej szpicy wojsk przez niezmotoryzowane niemieckie dywizje piechoty doprowadziły Hitlera do rozkazu zatrzymania ataku sił pancernych do czasu opanowania sytuacji pod Arras. Alianci wykorzystali tę przerwę, aby wzmocnić porty nad kanałem La Manche, zapobiec ich szybkiemu przejęciu przez wroga i umocnić zachodnie podejścia do Dunkierki przed przybyciem Niemców, umożliwiając tym samym ewakuację sił brytyjskich i części francuskich w operacji Dynamo.