Bitwa pod Chocimiem (1673)

Ten artykuł dotyczy bitwy stoczonej w 1673. Zobacz też: bitwa pod Chocimiem.

Bitwa pod Chocimiem

wojna polsko-turecka (1672–1676)
Andrzej Stech, Bitwa pod Chocimiem, 1697
Czas	11 listopada 1673
Miejsce	Chocim
Terytorium	krańce Rzeczypospolitej (tereny dzisiejszej Ukrainy)
Wynik	wygrana Rzeczypospolitej
Strony konfliktu
I Rzeczpospolita Imperium Osmańskie
Dowódcy
Jan Sobieski Michał Kazimierz Radziwiłł Dymitr Jerzy Wiśniowiecki Husejn Pasza
Siły
22 tys. wojsk koronnych i 8 tys. wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego, w tym 300 Lipków 35 tys. Turków i 120 dział
Straty
nieznaczne ok. 30 tys. zabitych i jeńców oraz 120 dział
Położenie na mapie Ukrainy miejsce bitwy
48°30′N 26°30′E/48,500000 26,500000
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Chocimiem – bitwa stoczona 11 listopada 1673 pomiędzy Rzecząpospolitą Obojga Narodów a Imperium Osmańskim.

Wojska koronne i litewskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Jana Sobieskiego odniosły zwycięstwo nad wojskami tureckimi pod wodzą Husejna Paszy (ok. 35 tys. umocnionych w dawnym – z czasów pierwszej bitwy chocimskiej w 1621 roku – obozie polskim). Dzięki błyskawicznemu szturmowi wojska polskie zdobyły obóz ze 120 działami i rozbiły pierwszą armię osmańską. Chocimska wiktoria, traktowana przez Polaków jako odwet za Pokój w Buczaczu (1672), pozwoliła Sobieskiemu rok później wygrać elekcję i zasiąść na tronie Polski.