Bitwa pod Kuantanem

Bitwa pod Kuantanem

II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
„Prince of Wales” (po lewej) i za nim „Repulse” podczas japońskiego ataku, na pierwszym planie jeden z niszczycieli
Czas	10 grudnia 1941
Miejsce	Morze Południowochińskie, w pobliżu Kuantanu
Wynik	zwycięstwo Japonii
Strony konfliktu
Wielka Brytania  Australia  Japonia
Dowódcy
Thomas Phillips † Sadaichi Matsunaga
Siły
1 pancernik, 1 krążownik liniowy, 4 niszczyciele 51 samolotów torpedowych, 34 samoloty bombowe, 11 samolotów rozpoznawczych
Straty
1 pancernik zatopiony, 1 krążownik liniowy zatopiony, 840 zabitych 4 samoloty zniszczone, 24 samoloty uszkodzone, 18 zabitych
Położenie na mapie Morza Południowochińskiego miejsce bitwy
3°33′36″N 104°28′42″E/3,560000 104,478333
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Kuantanem – bitwa powietrzno-morska, pierwsze większe starcie między Japonią a Wielką Brytanią podczas II wojny światowej na Pacyfiku. Doszło do niej 10 grudnia 1941 roku w pobliżu miejscowości Kuantan, w zachodniej części Morza Południowochińskiego. W trakcie bitwy samoloty bombowo-torpedowe lotnictwa marynarki wojennej Imperium Japońskiego zatopiły pancernik HMS „Prince of Wales” oraz krążownik liniowy HMS „Repulse”, wraz z 840 marynarzami, w tym dowódcą zespołu admirałem Thomasem Phillipsem.

Był to pierwszy w historii wojen morskich przypadek zatopienia przez lotnictwo dużych okrętów wojennych pozostających w ruchu i mających pełną swobodę manewru, a także dysponujących relatywnie nowoczesną i silną artylerią przeciwlotniczą. Dzięki swemu zwycięstwu Japończycy uzyskali swobodę manewru podczas kampanii na Malajach i mogli, praktycznie nie niepokojeni, operować u wybrzeży półwyspu. Skutkiem bitwy pod Kuantanem był także spadek znaczenia Royal Navy na dalekowschodnim teatrze działań, gdzie pierwszorzędne znaczenie wśród flot alianckich uzyskała i utrzymała już do końca wojny US Navy.