Bitwa pod Raszynem (1809)

Ten artykuł dotyczy bitwy z okresu wojen napoleońskich. Zobacz też: Bitwa pod Raszynem (1794); powieść „Bitwa pod Raszynem”.

Bitwa pod Raszynem

wojna polsko-austriacka
Bitwa pod Raszynem, obraz Wojciecha Kossaka
Czas	19 kwietnia 1809
Miejsce	Raszyn
Terytorium	Księstwo Warszawskie
Przyczyna	Dążenia Austrii do przystąpienia Prus do wojny przeciw Francji. Impulsem do tego miało być podarowanie Prusom ziem Księstwa Warszawskiego.
Wynik	taktyczny remis strategiczne zwycięstwo Polaków
Strony konfliktu
Księstwo Warszawskie, Królestwo Saksonii Cesarstwo Austriackie
Dowódcy
Józef Poniatowski Ferdynand Karol Józef d'Este
Siły
ok. 14 tys. żołnierzy[a]: 10,5 tys. piechoty 3,5 tys. kawalerii 44 dział ok. 29 tys. żołnierzy[1]: 24,5 tys. piechoty 4,5 tys. kawalerii 94 działa
Straty
ok. 1390 żołnierzy: 450 zabitych 900 rannych 40 jeńców ok. 2400 żołnierzy: 800 zabitych 1600 rannych
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
Położenie na mapie województwa mazowieckiego miejsce bitwy
Położenie na mapie powiatu pruszkowskiego miejsce bitwy
Położenie na mapie gminy Raszyn miejsce bitwy
52°08′58,020″N 20°54′53,410″E/52,149450 20,914836
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Raszynem – stoczona została w czasie wojny z Austrią (podczas wojen napoleońskich) w dniu 19 kwietnia 1809 na terenie dzisiejszej gminy Raszyn przez wojska polskie i saskie, dowodzone przez księcia Józefa Poniatowskiego, z korpusem wojsk austriackich, pod dowództwem arcyksięcia Ferdynanda Karola d'Este. W jej wyniku obie strony podpisały konwencję, na mocy której lewobrzeżna Warszawa została oddana Austriakom, ale na korzystnych dla strony polskiej warunkach^[2]. Bitwa pozostała taktycznie nierozstrzygnięta, jednak ze strategicznego punktu widzenia okazała się sukcesem Polaków, ponieważ zapoczątkowała kampanię, której efektem było między innymi dwukrotne powiększenie obszaru Księstwa Warszawskiego i zwiększenie polskiej siły zbrojnej z 14 tys. do 60 tys. w niecałe trzy miesiące^[3].