Bitwa pod Sluys

Bitwa morska pod Sluys
Wojna stuletnia
Ilustracja
Bitwa pod Sluys
(w ilustracji Jamesa W.E. Doyle’a)
Czas

24 czerwca 1340

Miejsce

w pobliżu Sluis (zach. Flandria)

Terytorium

Francji

Przyczyna

roszczenia króla Anglii Edwarda III do korony Francji

Wynik

zwycięstwo Anglików

Strony konfliktu
Anglia
Flamandowie
Francja
najemnicy genueńscy
Dowódcy
Edward III Hugues Quiéret
Nicolas Béhuchet
Egidio Boccanegra
Siły
210 statków
24 000 zbrojnych
190 statków
25 000 zbrojnych
Straty
nieznaczne 15 000
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
51°21′00″N 3°22′30″E/51,350000 3,375000
Dramatyczna scena z przedstawienia bitwy (fragment miniatury z Kronik Jeana Froissarta)

Bitwa pod Sluys (Sluis)bitwa morska pomiędzy flotą angielską i francuską, stoczona 24 czerwca 1340 roku na wodach koło portu Sluys w zachodniej Flandrii.

Była drugą bitwą morską wojny stuletniej. Po stronie angielskiej pod wodzą króla Edwarda III uczestniczyło 210 okrętów wobec 190 po stronie francuskiej[1], dowodzonych przez admirałów Huguesa Quiéreta i Nicolasa Béhucheta, w tym 20 genueńskich galer pod komendą Egidio Boccanegry (zwanego też Barbanera – „Czarnobrody”).

  1. Według danych w Encyclopædia Britannica, dz. cyt. Według Z. Ryniewicza (dz. cyt., s. 398) siły te liczyły odpowiednio ok. 147 i ok. 120 okrętów; E. Kosiarz podaje natomiast liczby 250 i 190.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by Tubidy