Bitwa pod Waterloo

Ten artykuł dotyczy bitwy czasów wojen napoleońskich. Zobacz też: obraz o takim tytule.

Bitwa pod Waterloo

100 dni Napoleona
Czas	18 czerwca 1815
Miejsce	Waterloo, niedaleko Brukseli
Terytorium	Królestwo Niderlandów (obecnie Królestwo Belgii)
Wynik	zwycięstwo sprzymierzonych
Strony konfliktu
Cesarstwo Francuskie Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Prusy Królestwo Zjednoczonych Niderlandów Królestwo Hanoweru Nassau Księstwo Brunszwiku
Dowódcy
Napoleon Bonaparte Książę Wellington Gebhard von Blücher
Siły
49 000 piechoty 15 750 kawalerii 246 dział łącznie: 64 750 ludzi 50 000 piechoty 12 500 kawalerii 156 dział (Anglicy i Holendrzy) 60 000 (Prusacy) łącznie: 122 500 ludzi
Straty
22 000 zabitych i rannych 8 000 wziętych do niewoli 220 dział 22 100 zabitych i rannych
Położenie na mapie Belgii miejsce bitwy
50°40′41″N 4°24′44″E/50,678056 4,412222
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Waterloo – starcie zbrojne, do którego doszło 18 czerwca 1815 roku i było ostatnią bitwą Napoleona Bonaparte. Były cesarz Francuzów powrócił niespodziewanie z wygnania na Elbie i objął rządy na okres 100 dni. W krótkim czasie zebrał ponad 100-tysięczną armię, z którą ruszył w kierunku Brukseli, gdzie stały nierozwiązane jeszcze armie VI koalicji: angielska Wellingtona i pruska Blüchera. Po dwóch zwycięskich starciach 16 czerwca pod Quatre Bras i Ligny Napoleon stanął oko w oko z Wellingtonem pod Waterloo. Zwycięska początkowo bitwa po nadejściu armii Blüchera przemieniła się w klęskę, a armia francuska przestała istnieć. Napoleon musiał ponownie abdykować w dniu 22 czerwca.

Bitwa, jedna z najważniejszych bitew w dziejach świata, legła u podstaw nowego porządku, który na podstawie postanowień kongresu wiedeńskiego miał panować w Europie przez całe następne stulecie.