Back Blasonierung ALS Blasonierung BAR Блазон Bulgarian Blasonament Catalan Blasonering Danish Blasonierung German Blasonamiento Spanish نویسار Persian Heraldinen selitys Finnish Blasonnement French
Blazonowanie (fr. blason – herb) – opis herbu wykonany zgodnie z zasadami heraldyki.
Język używany do blazonowania pozostał prawie niezmieniony od zarania heraldyki, stąd wiele w nim zwrotów i nazw brzmiących archaicznie. W większości krajów język blazonowania opiera się w dużym stopniu na średniowiecznej francuszczyźnie, która była międzynarodowym językiem dworskim. W Polsce zachowało się także wiele określeń ze staropolszczyzny, np. łękawica, krzywaśń, nałęczka. Jednak pełny język opisu herbów nie zachował się w Polsce, o ile w ogóle istniał. Wiele dawnych polskich herbarzy posługiwało się w blazonowaniu łaciną, późniejsze herbarze często stosowały różne, dowolne określenia. Prawdopodobnie jest możliwe odtworzenie polskiego języka blazonowania, podejmowali te próby niektórzy polscy heraldycy, m.in. Helena Polaczkówna i Adam Heymowski, ale pełne opracowanie na ten temat nigdy nie zostało opublikowane.
Język blazonowania został utworzony przez heroldów, m.in. dla potrzeb zwięzłej i jasnej prezentacji herbów wstępujących w szranki rycerzy. Dlatego pozostający w zgodzie z tradycją, poprawny opis herbu powinien być krótki i jednoznaczny; na tyle zrozumiały aby, korzystając z opisu, można było herb narysować bezbłędnie.