Back بوناوينتورا نيموچوسكى ARZ Bonawentura von Niemojowski German Bonawentura Niemojowski English Bonaventure Niemojowski French Bonawentura Niemojowski Italian Немоевский, Бонавентура Russian
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 września 1787 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 czerwca 1835 |
Bonawentura Niemojowski herbu Wieruszowa[1] (Bonawentura Wierusz-Niemojowski; ur. 4 września 1787 w Słupi, zm. 15 czerwca 1835 w Vanves) – polski prawnik, polityk, poseł województwa kaliskiego na Sejm Królestwa Polskiego i przywódca opozycji sejmowej kaliszan, w czasie powstania listopadowego (1830–1831) ostatni prezes Rządu Narodowego, następnie prezes Komitetu Tymczasowego Emigracji Polskiej w Paryżu (1831)[2], publicysta; brat Wincentego, dziad Wacława.
Bonawentura Niemojowski był jednym z przywódców opozycji sejmowej w 1820. Razem z bratem Wincentym próbował przenieść na grunt polski doktrynę liberalizmu. W Sejmie był jednym z przywódców kaliszan, liberałów prowadzących politykę legalnej opozycji. Po wystąpieniu liberałów z żądaniem ustanowienia sądów przysięgłych król Aleksander I Romanow na pięć lat zawiesił zwoływanie obrad Sejmu (1820–1825).
- ↑ Spis szlachty Królestwa Polskiego, z dodaniem krótkiéj informacyi o dowodach szlachectwa. Warszawa: Drukarnia Stanisława Strąbskiego, 1851, s. 166.
- ↑ Władysław Bortnowski: Kaliszanie: kartki z dziejów Królestwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo „Książka i Wiedza”, 1976, s. 363.