Caelbad

Caelbad lub Cóelub – legendarny król Ulaidu z dynastii Dál nAraidi w latach 343-358 oraz na wpół legendarny zwierzchni król Irlandii w latach 357-358. Syn Cruind Badrui (Crond ba Druí), króla Dál nAraidi, prawnuka Rossy mac Imchada, króla Ulaidu i zwierzchniego króla Irlandii.

Informacje o jego rządach w Ulaidzie z Emain Macha czerpiemy ze źródeł średniowiecznych. W „Rawlinson B 502”, manuskrypcie z XII w., zanotowano na jego temat: "Coelbad m[a]c Cruīn[n] .xu. b[liadna]" (faksym. 157), zaś „Laud 610” (XV w.) "Coelbad m[a]c Cruínd .xu. blī[adna]" (fol. 107 b 25). Zastosowano tam w tekście abrewiację oraz zapisano małymi literami rzymską cyfrę XV, oznaczającą piętnaście lat rządów. Według średniowiecznej irlandzkiej legendy i historycznej tradycji objął tron po dwunastu latach bezkrólewia. W 331 r. doszło do podboju Ulaidu i zniszczenia stolicy Emain Macha, zaś w bitwie zginął poprzednik i bratanek, Fergus IV Foga.

Caelbad objął zwierzchni tron w wyniku pokonania i zabicia swego poprzednika, Muiredacha II Tirecha, w Portrigh („Fort Królów”; prawdopodobnie antyczna nazwa Bernburbu) nad rzeką Dabhall (antyczna nazwa rzeki Abhainn-mhor lub „Czarna Woda” na terenie hrabstw Tyrone i Armagh). Cieszył się władzą tylko przez rok, bowiem został zabity przez swego następcę, Eochaida Muigmedoina, mściciela śmierci ojca. Caelbad miał żonę Céindi, która urodziła mu syna Condlę, ojca Eochaida V mac Condlai (zm. 553 r.). Miał także dwóch innych synów: następcę Sarana i Fiachrę I Lonna, przyszłych królów.