Cerealia

Ten artykuł dotyczy święta. Zobacz też: cerealia – płatki zbożowe.

Cerealia

Rzymskie święto wiosny (mal. L. Alma-Tadema, 1894)
Dzień	12–19 kwietnia
Państwa	starożytny Rzym
Typ święta	rzymskie
Upamiętnia	powrót Prozerpiny na ziemię
Znaczenie	ku czci bogini Cerery
Inne nazwy	Cereales, Cerialia

Cerealia (Cereales, Cerialia) – rzymskie święto ku czci bogini Cerery (Ceres) obchodzone od 12 do 19 kwietnia^[1][2], obchodzone na pamiątkę powrotu jej córki Prozerpiny na ziemię^[3].

Kult jej popularny był wśród plebejuszy, a jego głównym miejscem był Awentyn. W ofierze składano jej przed żniwami maciorę, a po nich – pierwociny ze zbiorów (pierwsze ścięte kłosy zbóż)^[3][4].

W święto Cerealiów przypadające w rzymskim kalendarzu 19 kwietnia, ubogim rozdawano poczęstunek na koszt państwa, a kobiety, odziane biało, z wieńcami z kłosów na głowach, składały w ofierze snopki zboża^[5]. Było też ono połączone z organizowanymi igrzyskami (Ludi Cereales) teatralnymi i cyrkowymi, które w czasach Augusta celebrowano od 12 kwietnia. Oprócz Cerery świętu patronowali Liber i Libera. Jego obchody miały mieć korzystny wpływ na formowanie się kłosów^[6].

Jako pierwszy uroczyste publiczne obchody Ceraliów urządził edyl Gajusz Memmiusz Kwirynus już w 216 p.n.e.^[7] (lub w 202 p.n.e.^[8]). Do programu tygodniowych obchodów włączono przedstawienia w teatrze, a w ostatnim dniu wyścigi konne oraz wypuszczenie na arenie lisów z przywiązanymi płonącymi pochodniami^[9].