Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
27 p.n.e. – 395/476[a] | |
Cesarstwo Rzymskie w czasie największego zasięgu terytorialnego w 117 r. (w momencie śmierci cesarza Trajana) | |
Język urzędowy | |
---|---|
Stolica |
Rzym (do 286, 395–402) |
Ustrój polityczny |
Pryncypat (27 p.n.e. – 2 poł. III w. n.e.), Dominat (od 2 poł. III w. n.e.) |
Typ państwa | |
Pierwszy Cesarz | |
Ostatni Cesarz | |
Powierzchnia • całkowita |
|
Liczba ludności (150) • całkowita • gęstość zaludnienia |
|
Data powstania |
Gajusz Oktawiusz |
Podział na części zachodnią i wschodnią |
395 |
Religia dominująca |
Cesarstwo Rzymskie (łac. Imperium Romanum) – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny. Przyjmuje się, że początkiem cesarstwa był rok 27 p.n.e., kiedy Gajusz Oktawiusz otrzymał od senatu tytuł augusta (wywyższony przez bogów)[2]. Potwierdzało to pozycję Oktawiana jako najważniejszej osoby w państwie i przyniosło definitywny koniec republice rzymskiej.
Początkowo formą rządów w cesarstwie był pryncypat: formalnie zachowano poprzedni ustrój, a cesarz utrzymywał najwyższą władzę w państwie, sprawując wszystkie najważniejsze urzędy republiki i kontrolując armię. W wyniku reform Dioklecjana i Konstantyna nastała era dominatu ze znacznie mocniejszą pozycją cesarską.
W 395 roku cesarstwo definitywnie rozpadło się na części zachodnią i wschodnią. Cesarstwo zachodniorzymskie, po dwukrotnym zdobyciu Rzymu przez barbarzyńców, upadło w 476 roku w wyniku problemów wewnętrznych i wędrówki ludów[c].
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>