Cesarstwo Trapezuntu

Cesarstwo Trapezuntu
Βασίλειον τής Τραπεζούντας
1204–1461
Herb Flaga
Herb Flaga
Ustrój polityczny

Monarchia

Stolica

Trapezunt

Data powstania

1204

Data likwidacji

15 sierpnia 1461

Władca

Dawid II

Język urzędowy

pontyjski

Mapa opisywanego kraju
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cesarstwo Trapezuntu”
41°00′23,0004″N 39°43′50,0016″E/41,006389 39,730556

Cesarstwo Trapezuntu lub Trebizondu (funkcjonuje także określenie: cesarstwo trapezunckie) – państwo powstałe w 1204 roku na gruzach Cesarstwa Bizantyjskiego na ziemiach wokół miasta Trapezunt (dziś Trabzon we wschodniej Turcji). Cesarstwo istniało w latach 1204–1461.

Azja Mniejsza ok. 1300 roku

Cesarstwo założyli przedstawiciele bizantyjskiej dynastii Komnenów, wnukowie Andronika I, Aleksy i Dawid, którzy zawładnęli w kwietniu 1204 roku Trapezuntem, zakładając dynastię Wielkich Komnenów. Miało to miejsce zupełnie niezależnie od wydarzeń z Konstantynopola, który został krótko potem zdobyty przez rycerzy IV krucjaty. Przy wsparciu wojsk gruzińskich i królowej Tamary, Dawid Wielki Komnen zdobył położone na wybrzeżu Morza Czarnego tereny wokół miasta Trapezunt, a także Synopę i Herakleę Pontyńską, przez które przebiegały ważne szlaki handlowe. Dalsze podboje powstrzymał Teodor I Laskarys[1].

Dawid Wielki Komnen prowadził walkę z Teodorem jako wasal cesarza konstantynopolitańskiego i przy jego poparciu. Kiedy stosunki między Cesarstwem Łacińskim a Cesarstwem Nicejskim ustabilizowały się, Trapezunt zaczął ponosić klęski. W 1214 roku Teodor Laskarys zaanektował posiadłości Dawida na zachód od Synopy. Wówczas Seldżucy zajęli Synopę i pokonali cesarza Aleksego, biorąc go do niewoli. Powrócił na tron jako wasal sułtana Ikonium, samo Cesarstwo skurczyło się do wąskiego pasa nadbrzeżnego[2].

Po zdobyciu Konstantynopola przez Turków w 1453 roku Cesarstwo Trapezuntu jeszcze tylko przez kilka lat stawiało opór Osmanom. W 1461 roku sułtan Mehmed II Zdobywca zajął Trapezunt, włączając ziemie cesarstwa do własnego imperium.

  1. Georgij Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 402. ISBN 978-83-01-15268-0.
  2. Georgij Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 407. ISBN 978-83-01-15268-0.

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia

Developed by razib.in