Charles Aznavour (1963) | |
Imię i nazwisko |
Szahnur Waghinak Aznawurian |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1924 |
Data i miejsce śmierci |
1 października 2018 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Micheline Rugel |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Charles Aznavour, właśc. Szahnur Waghinak Aznawurian (orm. Շահնուր Վաղինակ Ազնավուրյան[1]; ur. 22 maja 1924 w Paryżu, zm. 1 października 2018 w Mouriès[2]) – francuski piosenkarz, kompozytor, autor tekstów piosenek i aktor filmowy pochodzenia ormiańskiego.
Był niewysokiego wzrostu, obdarzony charakterystycznym głosem[3]. W drugiej połowie XX wieku stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci światowej muzyki rozrywkowej. Skomponował około 1000 piosenek (w tym ok. 150 do tekstów po angielsku, 100 po włosku, 70 po hiszpańsku i 50 po niemiecku), przy czym tematem jego piosenek była na ogół miłość. Sprzedał ponad 200 milionów płyt na całym świecie[4]. Mówił i śpiewał w wielu językach: po francusku, angielsku, włosku, neapolitańsku, hiszpańsku, niemiecku, rosyjsku, portugalsku i ormiańsku. W tym ostatnim języku nagrał XVIII-wieczną pieśń poety Sajat-Nowy. Piosenka „Que c’est triste Venise” (pol. Jakże smutna jest Wenecja) została przez niego zaśpiewana w rekordowej liczbie wersji: włoskiej („Com'è triste Venezia”), hiszpańskiej („Venecia sin ti”), angielskiej („How Sad Venice Can Be”) i niemieckiej („Venedig im Grau”). Współpracował m.in. z Fredem Astaire’em, Shirley Bassey, Andreą Bocellim, José Carrerasem, Rayem Charlesem, Bingiem Crosby, Bobem Dylanem, Julio Iglesiasem, Mireille Mathieu, Luciano Pavarottim, Plácido Domingo i Sissel Kyrkjebø.
Wystąpił w ponad 60 filmach. Bywał nazywany „francuskim Frankiem Sinatrą”.