Chlotar I

Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Chlotar I

król Franków salickich (Neustria)
Okres	od 511 do 561
Następca	Chilperyk I
król Franków salickich (Reims, Metz)
Okres	od 555 do 561
Poprzednik	Teudebald
Następca	Sigebert I
król Franków salickich (Paryż)
Okres	od 558 do 561
Poprzednik	Childebert I
Następca	Charibert I
król Franków salickich (Orlean)
Okres	od 558 do 561
Poprzednik	Childebert I
Następca	Guntram I
Król Franków
Okres	od 558 do 561
Poprzednik	Chlodwig I
Następca	Chlotar II
Dane biograficzne
Dynastia	Merowingowie
Data i miejsce urodzenia	ok. 497 Soissons
Data śmierci	29 listopada 561
Ojciec	Chlodwig I
Matka	Klotylda
Żona	Gunteucha od ok. 524
Żona	Radegunda z Turyngii od ok. 532
Żona	Ingunda
Dzieci	Guntar, Childeryk, Charibert I, Guntram I, Sigebert I, Klotsynda
Żona	Aregunda
Dzieci	Chilperyk
Moneta
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlotar I (ur. ok. 498^[1] w Soissons, zm. 29 listopada 561), zwany Starym – król Franków, jeden z synów Chlodwiga.

Po śmierci ojca w 511 jako spadek po ojcu dostał Neustrię z głównym miastem Soissons. Jednakże Chlotar był zbyt ambitny, aby długo pozostać na swej dzielnicy. Był głównym prowokatorem morderstwa synów swego brata Chlodomera w 524, gdy ten poległ w czasie wyprawy przeciwko Burgundom, w bitwie koło Vezeronce, w okolicy Vienne^[2]. Chlotar zaplanował morderstwo wraz z bratem Childebertem I, a gdy ten zapragnął wycofać się z okrutnego przedsięwzięcia, osobiście zamordował 10-letniego Teudebalda i 7-letniego Guntera. Najmłodszego z synów – Chlodowalda ukryła matka Chlotara – Chrodechilda. Został on duchownym, ściął włosy i zrzekł się władzy^[3]. Po zabiciu bratanków Chlotarowi przypadły miasta Tours i Poitiers.

Wziął udział w kilku wyprawach przeciw Burgundii i po jej zniszczeniu w 534 dostał Grenoble, Die i kilka innych miast. Gdy Ostrogoci przekazali Frankom Prowansję, Chlotar uzyskał Orange, Carpentras i Gap. W 531 wyruszył ze swym bratankiem Teodebertem I na Turyngów, a w 542 wraz z bratem Childebertem I na Wizygotów w Hiszpanii. Po śmierci syna Teodeberta, Teudebalda w 555, Chlotar zajął jego ziemie. Po śmierci Childeberta w 558 został jedynym królem Franków.

Prócz tego władał większą częścią terenów obecnych Niemiec. Koniec jego panowania to czasy wewnętrznych tarć w kraju, a syn Chlotara, Chram, kilkakrotnie przeciw niemu występował. Jadąc do Bretanii, gdzie skrył się buntownik, Chlotar uciszył go, zamykając go razem z żoną i dziećmi w domku, który podpalił. Obezwładniony wyrzutami sumienia, pojechał do Tours błagać o przebaczenie przy grobie św. Marcina. Zmarł niedługo po tym, 29 listopada 561.

Po jego śmierci królestwo Franków podzielili między siebie jego synowie: Charibert, Guntram, Chilperyk i Sigebert.