Back Adarb Catalan Hradební ochoz Czech Wehrgang German Chemin de ronde English Defendkoridoro Esperanto Adarve Spanish Kaitsekäik Estonian Ingurabide Basque Chemin de ronde French Adarve Galician
Chodnik obronny – element budownictwa obronnego stosowany w przeszłości w fortyfikacji.
Połączenie wewnątrz fortu, twierdzy przeznaczone do obrony czynnej oraz umożliwiające komunikację między poszczególnymi elementami obiektu obronnego: bramy, baszty i basteje. Składa się z pasa komunikacyjnego oraz ściany czołowej, wyposażonej w otwory strzelnicze zwrócone w kierunku przedpola[1]. Chodniki obronne przeważnie były zakładane na koronie muru obronnego, zabezpieczone murem-przedpiersiem i wyposażone w ławki strzeleckie dla obrońców[1].
Urządzenie obronne, składające się z chodnika obronnego, poprowadzonego po odsadzce stoku wału i osłonięte murem ze strzelnicami w celu obrony wnętrza fosy nosi nazwę muru Carnota[2].
W fortyfikacji nowożytnej kryty chodnik obronny (najczęściej sklepiony), przeznaczony do obrony czynnej nosi nazwę: galeria obronna (lub galeria bojowa)[3].
- ↑ a b Bogdanowski 1996 ↓, s. 515.
- ↑ Bogdanowski 1996 ↓, s. 533.
- ↑ Bogdanowski 1996 ↓, s. 521.