Creedence Clearwater Revival

Ten artykuł od 2023-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Creedence Clearwater Revival

Creedence Clearwater Revival w 1968 roku: Tom Fogerty, Doug Clifford, Stu Cook i John Fogerty
Inne nazwy	CCR, The Blue Velvets, The Golliwogs
Rok założenia	1959 jako The Blue Velvets, jako The Golliwogs około 1964, jako Creedence Clearwater Revival od 1967
Rok rozwiązania	1972
Pochodzenie	Stany Zjednoczone
Gatunek	Roots rock[1][2], country rock, blues-rock, swamp rock, swamp pop, southern rock, rock & roll[2], rock and roll revival
Aktywność	1967–1972
Wydawnictwo	Fantasy Records
Skład
John Fogerty Stu Cook Doug Clifford Tom Fogerty (†)
Strona internetowa

Creedence Clearwater Revival (CCR) – amerykańska grupa rockowa powstała w 1967. Była prekursorem stylu rock and roll revival.

W czasie gdy rock stawał się coraz bardziej złożony i wyrafinowany, gdy na scenie królował rock psychodeliczny i zaczęły zyskiwać popularność grupy grające rocka progresywnego, CCR zdecydowało się wykonać krok wstecz, w kierunku odrodzenia rock and rolla – wolnego zarówno od komercyjnych naleciałości, jak i awangardowych ciągot. Muzyka grupy oparta na grze akustycznych i elektrycznych gitar, prosta i przejrzysta, wiele czerpała także z amerykańskiego folku. W nastroju była bliska także południowemu rockowi. Cechą wyróżniającą grupę był charakterystyczny nosowy śpiew jej lidera Johna Fogerty’ego, kompozytora i autora tekstów przebojów grupy. Piosenki zespołu często przybierały postać protest songów.

Do największych przebojów grupy należą: „Fortunate Son”, „Proud Mary”, „Down on the Corner”, „Born on the Bayou”, „Bad Moon Rising”, „Green River”, „Travelin’ Band”, „Have You Ever Seen the Rain?”, „Up Around the Bend” i „Lookin’ out My Back Door”, „Up Around the Bend”, „Who’ll Stop the Rain”, „Run Through the Jungle”, „Hey Tonight”^[3].

W 1969 grupa wystąpiła na festiwalu w Woodstock. Występ nie znalazł się jednak na słynnym albumie ani na filmie, albowiem John Fogerty był niezadowolony z brzmienia nagrania. Grupa, wobec wewnętrznych tarć personalnych, rozwiązała się w 1972 roku.

W 1993 roku grupa została wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame^[4].