Na pierwszym planie chmury kłębiaste pięknej pogody (Cumulus humilis), nad horyzontem – chmury kłębiaste wypiętrzone (Cumulus congestus). | |
Skrót nazwy |
Cu |
---|---|
Symbol | |
Piętro |
niskie |
Gatunki |
Cumulus fractus, Cumulus humilis, Cumulus mediocris, Cumulus congestus |
Odmiany |
radiatus |
Wysokość podstawy |
600–2500 m |
Wygląd |
gruba (z wyjątkiem Cu fra), gdy widoczna od strony Słońca to biała, w kierunku Słońca – szara |
Chmura opadowa |
nie, z wyjątkiem Cu con, słaby opad możliwy też z Cu med |
Grubość |
ok. 600 m – ok. 2500 m |
Skład |
krople wody |
Zjawiska towarzyszące |
pileus, velum, arcus – szczególne formy chmur; virga, praecipitatio, tuba – zjawiska towarzyszące chmurze |
Cumulus (Cu), chmura kłębiasta – oddzielna, nieprzezroczysta, zwykle biała chmura złożona z kropel wody. Jej górna część (z wyjątkiem gatunku Cumulus fractus) ma kształt kopulasty lub kalafiorowaty. Podstawę ma poziomą, położoną przeważnie na wysokości w przedziale od około 600 do 2500 metrów. Cumulusy są więc rodzajem chmur powstających w piętrze niskim troposfery. Tym chmurom kłębiastym, które są bardziej wypiętrzone, towarzyszą niewielkie opady deszczu. Chmury te potrafią szybko się przekształcać, a typowy czas życia małego cumulusa wynosi 10–30 minut.