Czarna Sotnia

Czarna Sotnia (ros. Чёрная сотня) – rosyjski ruch polityczny, który ukształtował się na początku XX wieku w Imperium Rosyjskim w okresie rewolucji 1905 roku. Ruch ten odwoływał się do idei radykalnie nacjonalistycznych i konserwatywnych. Czarnosecińcy byli zwolennikami idei samowładztwa carskiego, występowali przeciwko jakimkolwiek zmianom w ustroju Imperium Rosyjskiego, opowiadali się za rusyfikacją wszystkich narodowości zamieszkujących Imperium, szerzeniem prawosławia oraz prezentowali postawy ksenofobiczne.

Najważniejsze organizacje czarnosecinne to: Związek Narodu Rosyjskiego (najsilniejsza^[1]), Rosyjska Partia Monarchistyczna i Związek św. Michała Archanioła.

Początkowo pojęcie czarna sotnia (lub w liczbie mnogiej, czarne sotnie), ukute przez rosyjską prasę liberalną^[2], oznaczało jedynie bojówki związane z wymienionymi wyżej organizacjami, dokonujące pogromów Żydów w Imperium Rosyjskim. Z czasem zaczęło ono obejmować całość ruchu i było używane w tym znaczeniu także przez samych jego działaczy^[1]. Posługując się nim, odwoływali się do terminu znanego z XII-wiecznych latopisów, gdzie „czarna sotnia” była synonimem czarnoziemu, ziemi dającej chleb, a pracujących na niej „czarnych ludzi” przedstawiano jako obrońców caratu, uczestników pospolitego ruszenia przeciwko wrogom kraju^[3].

Termin Czarna sotnia jako kolokwializm bywa stosowana jako synonim ruchów i bojówek skrajnie prawicowych, faszystowskich i antysemickich w Europie (np. przez Michała Soskę^[2]).