D-moll

d-moll – molowa gama muzyczna, której toniką jest d. Jej dźwięki w odmianie naturalnej to: d, e, f, g, a, b, c.

$\relative d' { \key d \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn d1 e f g a bes c d \cadenzaOff } \addlyrics { \small { d e f g a b c d } }$

Gama d-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):

$\relative d' { \key d \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn d1 e f g a bes cis d \cadenzaOff } \addlyrics { \small { d e f g a b cis d } }$

Gama d-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy d-moll naturalnej):

$\relative d'{ \key d \minor \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn d1 e f g a b cis d \cadenzaOff } \addlyrics { \small { d e f g a h cis d } }$

Równoległą gamą durową jest F-dur^[1], jednoimienną durową – D-dur.

D-moll to także akord, zbudowany z pierwszego (d), trzeciego (f) i piątego (a) stopnia gamy d-moll.

Akord d-moll	$\relative c'{ \override Staff.TimeSignature #'stencil = ##f \cadenzaOn s1 <d f a> s1 \cadenzaOff }$

Znane dzieła w tonacji d-moll:

Ludwig van Beethoven - IX Symfonia op. 125
Wolfgang Amadeus Mozart - Requiem KV 626
Wolfgang Amadeus Mozart - XX Koncert fortepianowy KV 466
Robert Schumann - IV Symfonia op. 120
Gustav Mahler - III Symfonia
Johann Sebastian Bach - Toccata i fuga BWV 565
Felix Mendelssohn-Bartholdy - Trio fortepianowe op. 49
Franz Schubert - Serenada
Henryk Wieniawski - II Koncert skrzypcowy d-moll op. 22
Jerzy Derfel - Mała Msza Radosna d-moll
Felix Mendelssohn-Bartholdy - VI Sonata op. 65

↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

[1] FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .

[1]

D-moll

From Wikipedia, the free encyclopedia · View on Wikipedia