Daksza (dewanagari दक्ष, trl. Dakṣa, ang. Daksha, Rytualna umiejętność[potrzebny przypis]) – jeden z synów Brahmy, starożytny natchniony mędrzec indyjski (ryszi – dewanagari ऋषि, trl. ṛṣi, ang. rishi). Teść Dharmy, Kaśjapy, Ćandry i Śiwy. Daksza zaludnił wszechświat. Dzięki swojemu zaangażowaniu, brahmarszi Daksza został uhonorowany godnością pierwszego pośród pradźapatich. Zostawszy najważniejszym z pradźapatich, stał się egoistyczny i obraził samego Śiwę[1].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie darśan