Dante Alighieri (1910)

Dante Alighieri

„Dante Alighieri”
Klasa	pancernik (drednot)
Historia
Stocznia	Cantiere navale di Castellammare di Stabia(inne języki), Castellammare di Stabia
Położenie stępki	6 czerwca 1909
Wodowanie	20 sierpnia 1910
Regia Marina
Wejście do służby	15 stycznia 1913
Wycofanie ze służby	1 listopada 1928
Los okrętu	złomowany w latach 1929–1930
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 19 500 ton pełna: 21 800 ton
Długość	całkowita: 168,1 metra 158,4 metra między pionami
Szerokość	26,6 metra
Zanurzenie	8,8–9,75 metra
Napęd
3 turbiny parowe Parsonsa o łącznej mocy 32 000 KM 23 kotły, 4 śruby
Prędkość	22,83 węzła
Zasięg	5000 Mm przy prędkości 10 węzłów
Uzbrojenie
12 dział kal. 305 mm (4 x III) 20 dział kal. 120 mm (4 x II, 12 x I) 13 dział kal. 76 mm (13 x I)
Wyrzutnie torpedowe	3 x 450 mm (3 x I)
Opancerzenie
pas pancerny 76–250 mm wieże artylerii głównej 250 mm kazamaty 100 mm wieża dowodzenia(inne języki) 280 mm pokład 50 mm
Załoga	981
Multimedia w Wikimedia Commons

Dante Alighieri – włoski pancernik (drednot) z czasów I wojny światowej i okresu dwudziestolecia międzywojennego. Okręt miał wyporność 21 800 ton i osiągał prędkość ponad 22 węzły, a jego główne uzbrojenie stanowiło 12 dział kalibru 305 mm, uzupełniane przez 20 dział kalibru 120 mm i kilkanaście mniejszych. Jednostka została zwodowana 20 sierpnia 1910 roku w stoczni Cantiere navale di Castellammare di Stabia(inne języki) w Castellammare di Stabia, a do służby w Regia Marina wcielono ją 15 stycznia 1913 roku. Nazwę otrzymał na cześć włoskiego poety, filozofa i polityka – Dantego Alighieri.

„Dante Alighieri” był pierwszym włoskim drednotem, pierwszym na świecie drednotem zaprojektowanym z trójdziałowymi wieżami artyleryjskimi i pierwszym włoskim pancernikiem z napędem czterośrubowym. Okręt wziął symboliczny udział w działaniach wojennych, uczestnicząc jedynie w osłonie alianckich okrętów uczestniczących w II bitwie pod Durazzo(inne języki). W okresie międzywojennym służył na Morzu Śródziemnym, uczestnicząc w manewrach floty. Jednostka została wycofana ze służby 1 listopada 1928 roku i następnie złomowana.